Elektroterapinin tarihçesi Galen (M.Ö. 200-130)’in torpido balığı ile yaptığı çalışmalarla başlamıştır. Galvanizasyon ve faradizasyonun tedavi amacıyla kullanımı yeterli jeneratörlerin geliştirilmesiyle 19. yüzyılda yaygınlaşmıştır. Bununla birlikte, ağrı tedavisindeki hızlı cerrahi ve tıbbi gelişmeler, galvanizasyon ve faradizasyonda görülen bu hızlı gelişmeleri arka planda bırakmıştır. Erken dönemlerde, alçak frekanslı akımlar geniş uygulama alanı bulmuş ve olumlu sonuçlar alınmıştır.
Elektroterapi, elektrik enerjisinin tıpta değişik yöntemlerle kullanılmasıdır. Elektriksel uyarıcı akımlar, tek başına temel tedavi modalitesi olarak kullanılmamalıdır. Diğer fizyoterapi ve rehabilitasyon yöntemleri ile birlikte kullanılması bu modalitenin etkinliğini en üst düzeye çıkaracaktır.
Elektrik akımı, geçtiği her bir hücre ve doku üzerinde etki gösterir. Elde edilen yanıtın türü ve kapsamı, doku türüne ve onun elektrik akımına yanıt özelliklerine bağlı olarak değişiklik göstermektedir.
Fizyoterapist elektrik akımlarını neden kullanır?
- Sinir veya kas uyarımı yoluyla kas kontraksiyonu yaratmak,
- Ağrının tedavisinde duyu sinirlerini uyarmak,
- İyileşme sürecini değiştirmek veya hızlandırmak amacıyla biyolojik dokularda elektriksel bir alan yaratmak, ve
- İyileşme sürecine katkısı olduğu bilinen iyonların deri yoluyla iletilebilmesi için cilt yüzeyinde bir elektriksel alan yaratmak için kullanılırlar.
Elektriksel uyarım, kas kontraksiyonu ve duysal uyarım yaratmak için kullanılır.
Fonksiyonel Elektrik Stimülasyonu, FES’in tanımı ve tarihsel gelişimi
FES, sinir ve kas liflerinin elektriksel uyarılabilirliliğini kullanan bir yöntemdir. FES stimülatörleri bir tür nöral protez olarak işlev görürler. FES, temel olarak, bozulmuş veya kayıp motor fonksiyonların restorasyonunda kullanılır. FES’in klinik kullanımı, 20.YY’da taşınabilir ve pille çalışan stimülatörlerin ortaya çıkmaya başlamasıyla yaygınlık kazanmaya başlamıştır.
